Wat een dag!

Nou, 1 dag later zet ik het volgende verslag al erop maar dat is niet zomaar.. Ik wil jullie even een kijkje in mijn wereld op dit moment geven en jullie kennis laten maken met het heftige verschil tussen Suriname en Nederlnad.. vandaag was de dag van de Creoolse begrafenis aka mijn 2e stagedag!

Gelukkig heb ik na een werkdag van 07.00 tot 18.00 mijn hartje kunnen luchten bij de allerliefste moeder van de hele wereld via de skype en daarna bij mijn lieve huisgenootjes dus de beladenheid is er gelukkig af. Ik had het nodig.

De situatie: Man A(ong 25jaar) drinkt teveel en stapt achter het stuur. Vriend van hem (Man B)(ook ong 25jaar) accepteert dit niet en rijdt zelf verder. In de auto zitten deze 2 mannen, de zwangere vrouw van man B en het zusje van man B. Man B draait een weg/optit in en botst tegen een betonblok. De zwangere vrouw, het zusje en man A overlijden ter plekke. Man B breekt een been en zijn hand maar overleeft als enige het ongeluk.
Vandaag was de begrafenis van de zwangere vrouw en het zusje. Man A is naar Nederland gevlogen om daar bij zijn familie begraven te worden.

Onze opdracht: Ondersteun de rouwende mensen. In Suriname rouwt met heel 'uitgebreid' en luidruchtig. Het is ook niet vreemd dat mensen flauwvallen en dat er flink geschreeuwd wordt. Holy fack, wat ga ik vandaag beleven! Nja, het zal wel meevallen allemaal.............

07.00 aankomst PCS (stageplaats)
08.45 vertrek naar het ziekenhuis om man B op te halen in zijn rolstoel. Nou alleen het ziekenhuis word je al misselijk van. Ik heb stieken een fotootje van een gang gemaakt om jullie een indruk te geven van de toestand van de ziekenhuizen hier. En volgens mijn co-assistent-huisgenootjes is dit een van de betere ziekenhuizen in de stad! Voorbeeld: Geroeste rolstoel, waar je op een plankje moet gaan zitten om een steun voor je been te creeeren. Trapenhuizen waar je over het stale vlechtwerk loopt omdat de beton afgebrokkeld is. 8 patienten op een kamer met een krijtbordje erachter met je naam. De kamers die er dan zijn zijn gescheiden door een half hoog houten wandje waardoor je de hele afdeling uteraard kan horen. Veel viezigheid. Afgebladerde deuren. Heel bizar alleen al dat ziekenhuis. Ik raad je dan ook ten zwaarste af daar NOOIT te liggen!

Nja goed, man opgehaald, naar beneden naar de ruimtes waar de lijken opgebaard liggen. Ruimtes van 3.5 bij 7. Rond een uur of 10 mochten we een van de kamer betreden(overigens moet ik erbij zeggen dat ik de hele dag de ENIGE blanke was). Met zo'n 30 mensen in die kamer waar het lijk in het midden lag opgebaard.. Holy fack.. Voor mijn neus lag een lijk van een tot 6 dagen van te voren zwangere vrouw, met schaafwonden op haar hoofd tot aan haar schouders onder een lakentje. Goed, en ik moest Surinamers gaan troosten die verdriet hadden om hun overleden familielid!! Prioriteit 1: hoe blijf ik zelf staande!

De hele kamer begon onder leiding van een, tja mannetje in wit pak met witte hoofddoek op, 'lijkverzorger' of zoiets te zingen. Liederen in het surinaams. Ook had iedereen een flesje groen spul bij zich dat ze continu op zakdoeken smeerden en onder hun neus drukte. Dit is blijkbaar een rustgevend goedje. Vervolgens moest iedereen een voor een naar voren. Eerst familie. Men doopt de handen in water, legt deze met de duimen op het voorhoofd en de vingers langs de oren op het hoofd van het lijk. dan kun je de laatste woorden tegen die persoon zeggen en worden je handen in een ander bakje water opnieuw gespoeld. Bij de naaste familie werd in de tijd dat ze tegen de persoon praatte een witte doek over het hoofd van het lijk en het familielid gespannen. Beetje bij beetje werd de doek verscheurd. Op deze manier 'scheur' je de verbinding tussen het aardse en het hemelse. Je laat de persoon los als het ware. Bijzonder!! Echt, ongelofelijk.

Bij dit ritueel vloeiden heel wat tranen en mijn collaga's hebben als gekken staan troosten. Mensen gilden, krijsten, huilden en vielen flauw. Met veel gesjouw werden ze dan naar een stoeltje in die kleine ruimte gedragen (gesleept). (In Suriname hebben ze niet allemaal maatje 36;))

Vervolgens werd dit zelfde ritueel herhaald bij het zusje, 2 kamers ernaast. In zo'n 2 uur had ik 2 gehavende lijken gezien (ze hadden een ongeluk gehad dus de huid van het gezicht was niet meer volledig intact), zo'n 10 Surinaamse dames die flauwvielen, veel huilende en krijsende mensen en geen enkele blanke! Voor de kleintjes die aanwezig waren was ik werkelijk een attractie.

Phoeh de ochtend was voorbij! 13.00 was ik weer op de stageplaats en op z'n Surinaams heb ik tot 14.30 NIETS gedaan. Wat een hel is dat niets doen. Ik slaap smorgen extra een half uur langer zodat ik moet haasten. Zo voel ik tenmiste nog enige tijdsdruk hier. Relaxt vind ik prima maar als de verveling toeslaat is het te extreem. En het mooiste is dat de hele afdeling dan totaal niks doet!

Deel 2: De kerkdienst.
14.30 aankomst Kathedraal. Prachtige kathedraal! De enige houten kathedraal van de wereld schijnt dit te zijn. Hij is echt helemaal van hout! Pilaren, banken, beelden, muren alles! Erg mooi om te zien. Om 15.45!! kwam de familie binnen en kon de mis beginnen. De families waren uitgedost in groene traditionele kleding en blauwe kleding! De rest van de bezoekers moesten voornamelijk fleurig(?!) komen. Alleen geen rood, want dat hoort niet op een begrafenis.. Uuuhm, JA?! Mooie kerkdienst, veel zang(hier zingen de mensen WEL uit volle borst mee met de liederen) Erg indrukwekkend om zo'n gigantische kerk te horen meezingen. Weer veel flauwvallers en geschreeuw. Omdat het zusje ongeveer 15 jaar was was haar hele klas in de kerk. Heel bijzonder hoe deze kinderen met zoveel gevoel gedichten hebben voorgedragen en gezongen hebben!

Het was fijn om deze kerkdienst bij te wonen. Ik ben geen kerkganger maar deze dienst was bijzonder, en liet me nadenken over mezelf. Haal alles uit je leven voordat het te laat is, en dingen gebeuren niet zomaar in je leven! Deze zinnen raakte me en bevestigden mn keuze om deze stage hier in Suriname te doen! Ik krijg deze kans en ik moet hem met beide handen aanpakken! Niet zeuren, maar genieten! Ik was geraakt. Heb mooi met de Surinaamse bevolking mee gehuild in de kerk en liep met een beduust gevoel naar buiten, denkend aan alles wat me die dag overkomen was en waar ik bij stil gestaan had. Suriname zou Suriname niet zijn als er niet nog een verassing gepland stond.........

Ik kwam het kerktrapje af en een band begint flink hard te spelen. Iets drumbandachtigs.. Vervolgens komen de familieleden met de kisten aangedragen en beginnen MET KIST IN DE HANDEN te DANSEN!!! Mijn mond heeft zo'n 2 minuten opengehangen.. Waaaaaaaat?!! Ik heb een filmpje dus zodra ik weer in Nederland ben kunnen jullie t zien. Tis echt onbeschrijfelijk! Wat een bizar maar ontzettend familiare, warm en bijzonder volk! De stemming was meteen een stuk ontspannender en de lijken werden al dansen in de lijkwagen geladen. Wooow.......

Inmiddels was het 17.30 en ik vond het goed geweest. Veel indrukken en emoties.. Tijd om naar huis te gaan. Aangezien de rest van de collega's door naar de begraafplaats ging ben ik op goed geluk, tevoet door Paramaribo, terug naar mijn stage gelopen. Ging gelukkig vrij soepel. Heb een erg leuk verkeersbord onderweg gefotografeerd: Weggebruikers let op de verkeerslichten. ROOD = verplicht stoppen. Groen = Doorrijden. Hahahaha! Is dat niet super gaaf! Mocht je het eens vergeten staat het in Suriname op de borden haha! Ik houd ervan!

Winkel geweest, geskyped met mamalief om even alles van me af te praten, lekker risotto gegeten bij mn buurhuisgenootjes en nu dit verhaaltje nt typen.

Ohja, nog een kleinigheidje.. Toen deze studio kreeg, voor het eerst naar binnen stapte, in de schemer, rond 8uur 's avonds..... Lag de klusjesman aka schoonmaker in MIJN bed te slapen! Ehhhh, WAT? brrrrrrrrrrrrrrrr, zooooo vies! Maarja, in Suriname kan alles.. Natuurlijk meteen naar de verhuurder en alles verhelderd.

Mn kluisverhaal had ik geloof ik ook nog niet verteld.. Maar ik had mn kluis dichtgegooit zonder dat ik de code had gereset dus ik kwam niet meer inde kluis (met beurs en al mn papieren) omdat de code van de vorige bewoner dr nog opstond! Crap! Maar tis gefikst en ik kom weer overal aan!

Gister is ook mijn douche nog stuk gegaan! Zouden ze vandaag komen maken maar omdat ik dr niet was vandaag moet ik nog maar even wachten. Hopelijk kannie morgen gemaakt worden! Ochja, als dat alles is!

Zoooooo nou heb ik in 2dagen veel getypt! Van deze bijzondere gebeurtenissen stel ik jullie dus snel op de hoogte (en zo vergeet ik tenminste niet zoveel;)) Ik geef mezelf even een schouderklopje! Maar nu is het alweer 23.44 hier en mijn bedje roept mijn naam.. Morgen laatste stagedagje van de week en dan lekker op trip! Lekker quatten, zwemmen, eten, relaxen en slapen in hangmatten! Blaka Watra, here we come!

Love jullieeee xxxxxx

Leerdoel: Schrijf je verhalen eens wat korter want dan krijg je wat meer slaap! Slaap lekker en tot weer eens wat is;)